Aparat ortodontyczny

Dziś o czymś, o czym nie wspomniałam w ostatnim poście dotyczącym zeszłego roku. Totalnie wyleciało mi to z głowi i sama się dziwię. Jednak o co chodzi?

  Od prawie że już trzech miesięcy mam założony aparat ortodontyczny i chciałabym tutaj krótko co nieco o nim powiedzieć, ogólnie o mojej historii z zębami.

Już od małego moje ząbki niestety nie rosły jak powinny. "Krzywolągi". Strasznie się ich wstydziłam - kiedy mówiłam, śmiałam się. Starałam się ich nie pokazywać, dopiero niedawno nauczyłam się jakoś tak uśmiechać, mówić, śmiać, żeby nie wyglądało to jakoś najgorzej. 

Tutaj możecie zobaczyć, jak wyglądały. Zdjęcie jest z poprzedniego roku z kwietnia.

Marzyłam o aparacie. Chciałam mieć w końcu proste zęby, ale też aparat bardzo mi się podobał, kolorowe gumeczki itd. Według mnie wyglądało to uroczo.

Na początku, gdy miałam tak 10-11 lat , nosiłam tzw. aparat ruchomy, który mogłam zdejmować i najczęściej zakładałam go tylko na noc, ponieważ uniemożliwiał on mówienie, jedzenie i zwykłe nawet przełykanie śliny. To był koszmar.

Potem na kilka lat nie było nic, dopiero w zeszłym roku poszłam na pierwszą wizytę w sprawie aparatu stałego. Myślałam, że to kilka wizyt i będę miała od razu zakładany aparat, ale doszły do tego problemy ze zgryzem itd. które trzeba było rozwiązać przed założeniem ostatecznie aparatu stałego. To był jeszcze większy koszmar.
Przyklejono mi dość dziwny aparat do podniebienia i górnej szczęki. Do tego miałam jeszcze tzw. maskę, którą miałam nosić w domu i również na noc, miała ona mi cofnąć dolną szczękę (była za bardzo wysunięta). I tak, jak zapewne się domyślacie, olewałam noszenie tej maski. Przez ten aparat nie mogłam jeść, sepleniłam i na dodatek każdego wieczoru miałam go sobie podkręcać i rozszerzać. Efektem końcowym była ogromna szpara między jedynkami. Mogłam się tylko cieszyć, że to wszystko działo się w wakacje i skończyło na początku roku szkolnego.

W październiku w końcu nabyłam aparat, o który się tak ubiegałam.

Mam założony na górę i dół.

Może odpowiem na kilka tych najczęstszych zadawanych pytań osób, które też interesują się takim aparatem.

Czy boli samo zakładanie? - W ogóle, zakładanie nic nie boli. Natomiast potem zaczynają boleć zęby, stają się bardzo wrażliwe, no i z tym bólem trzeba się mierzyć przez jakiś tydzień, zero twardego jedzenia, papki, mycie zębów też jest niestety bolesne. Ból powraca po każdej wizycie u ortodonty i również trwa z tydzień, stopniowo ustępuje, ale długość to też kwestia indywidualna. Da się do tego przywyknąć i można nauczyć się jeść.

Czy na początku się sepleni? - Ja w ogóle. Sepleniłam tylko w tym wcześniejszym aparacie, ale to dlatego, że miałam go przyklejonego do podniebienia. Tutaj nic takiego nie ma. 

Jak to wygląda w kwestii jedzenia niektórych rzeczy i higieny? - Zawsze się mówi, że nie powinno się żuć gumy, jeść twardych, drobnych rzeczy, że trzeba myć zęby po każdym posiłku. Prawda jest taka, że większość osób i tak się tego nie stosuje. Sama żuję gumę i jem co chcę, myję zęby, tak jak myłam wcześnie, bo nie widzę potrzeby częstszego mycia, poza tym nie zawsze jest taka możliwość, żeby umyć te zęby w ciągu dnia. Nikt nie będzie brał ze sobą szczoteczki do szkoły. Czasem trzeba po prostu wypłukać zęby i tyle. Jednak co do tych twardych rzeczy radziłabym uważać.

Jakie są koszty? - Za łuk cena waha się w granicach 1500-2000 zł i raczej zależy od ortodonty, u którego chcecie założyć sobie taki aparat. Do tego dochodzą jeszcze koszty związane z wizytami. To nie byle jakie pieniądze, więc lepiej dobrze to przemyśleć. 

Założenie mojego aparatu kosztowało mnie podajże 3200 zł (góra i dół). Można tą sumę wpłacić od razu albo też rozłożyć sobie na raty, więc nie trzeba sobie zawracać głowy taką dużą sumą na raz. 

A wy mieliście/ macie aparat ortodontyczny lub się nad nim zastanawiacie?